یک روز قورباغه ای

 

زمین و آسمان بهشته😍... ماه ماه اردیبهشته😍..

هر معلم کلاس اولی الان دغدغه جشن الفبا داره ولی من تو این مورد اصلا نگرانی ندارم. حالا در ادامه میگم چرا.... 

روز نوشت چندم؟

خیلی شکه و ناراحتم. اصلا نمی دونم چه اتفاقی افتاده که تمامی روز نوشت هام حذف شده. حذف ناگهانی اونم برای همه پست هایی که با این عنوان بود. عجب... مثل خودکشی دسته جمعی نهنگ ها.

باید بگردم و پیداشون کنم و مجدد همه رو پست کنم. بعضی از روز نوشت هام رو خیلی دوست داشتم.

امروز اومدم از کلاسم بنویسم. روز بدون کیف و شادی و شعف بچه ها و تقارن آن با فصل بهار و کلاس اول و در نهایت با من که کودک درونم سونامی به پا کرده....چه شود.

تمامی بند بند مهره های کمرم از هم باز شده، انقدر که تک تکشون رو بغل کردم و قربون صدقه ی چهره نازشون و صداقت کلامشون رفتم.

امروز با خودم فکر می کردم که چقدر عجیبه که من تا حالا معلم های دوران تحصیلم رو بغل نکردم. چقدر همه چیز تغییر کرده... !!!

 

 

پ ن: در 48 ساعت گذشته کلا 3 ساعت خوابیدم و این خیلی بده.....

اولین پست سال جدید مبارک

سلام.سال نو با تاخیر فراوان مبارک..

مدتی نبودم و نشد پست بگذارم. ولی حالا بازگشتی پیروزمندانه دارم..😂😂البته اینم بگم تو اینستاگرام بودم و مشغول به اشتراک گذاری احوال کلاسم و...

ان شا الله بعداز این خاطرات همکارانم و کسانی که برام ایمیل کردن با نام مستعار گونه و... براتون میگذارم..امیدوارم به کار کسی بیاد.راه های ارتباطی هم که مشخصه..پس اگه کسی تمایل به ارائه تجربیاتش رو داشت بهم اطلاع بده. بزودی با پست جدید در خدمتم...

نفس آخر

سعی می کرد آرامش خودش رو حفظ کنه، شاید فکر می کرد اینطوری متین تر بنظر میاد..ولی گاهی نگاه های سنگین و منتقدانه باعث میشد که نتونه به اعصابش مسلط بشه و انگار همه چیز دست به دست هم میداد تا این اتفاق نیفته..کم کم داشت از آخر هفته ها و تعطیلات بیزار میشد، چون تو این روزا حال و هواش بارونی بود...

حالا از نیمه راه گذشته و کم کم داره به ته خط می رسه..دیگه پوستش کلفت شده و کمتر با هر تشری دلش می لرزه و چشماش بارونی میشه، خودش هم به این نتیجه رسیده که داره نفس های آخرش رو می کشه..شاید میخواد خاطره خوبی ازش داشته باشیم...حرفم زمستون هست که میخواد مهلت یه خونه تکونی حسابی بهمون بده...

اگه دارای خانواده هستید این مطلب رو بدون منبع کپی نکنید 😉

موج جدید

وقتی حرف از زمستان میشه همه منتظر برف هستند.مخصوصا دانش آموزان مدرسه...چرا که تعطیلی وسط سال که کاملا هم موجه هست از هر چیز دیگه ای براشون جذاب تره..

حالا امسال روزهای آخر هفته شاهد بارش برف هستیم و موج های جدید سرما فقط پنجشنبه و جمعه رو هدف گرفتن و ظاهرا از تعطیلی خبری نیست..راستش منم ناراحتم..نه بخاطر تعطیل نشدن، بخاطر اینکه آخر هفته میتونستم برم به خانواده ام سر بزنم حالا نمیشه...

ان شا الله که همه در نهایت سلامتی و شادی باشن...و  مثل من دلتنگی نکشن..الهی آمین

نمادین یا واقعی !

کنار هم هستیم اما نمادین... واقعا چرا؟ مگر نه اینکه یلدا یعنی قدر همدیگر رو بدونیم .. یعنی فرصتی پیدا کنیم برای محبت کردن، برای صله رحم، برای اینکه به کوچکتر ها یاد بدیم که با هم مهربون باشن و به بزرگتر ها  احترام بگذارن، برای اینکه همه تو خونواده ها یاد بگیرن تا هوای هم رو داشته باشن ولی همش نمادینه... اگه ببینیم کسی کمکی نیاز داره عمرا بهش کمک کنیم، اگه ببینیم پیرمردی داره بار سنگین به دوش میکشه اوج همدردیمون یا یه عکس ازش و گذاشتن پست تو اینستاگرام و هشتک .... یا اظهار تاسفه و سری تکون دادن تازه اونم بصورت نمادینه... اگه ببینیم بیماری به پول برای تهیه دارو نیاز داره میگیم حالا من کمک بکنم یا نکنم که فرقی نمی کنه، بگذار بقیه کمکش کنن ... و خیلی مثال های دیگه که همه می دونیم

کاش به جای این همه ولخرجی و ... بیایم دست یک بینوایی رو بگیریم، نمی گم کسی شادی نکنه، نمی گم یلدا نگیریم ... حرفم اینه انقدر نمادین نباشیم و واقعی باشیم.. همین.

یک روز بخصوص

همیشه برام سوال بود که چرا بعضی تو اون روز بخصوص یهو غرق در افکارشون میشن و بعد که رشته افکارشون پاره میشه، یه لبخند مصنوعی تحویل جمع میدن و دوباره زیرپوستی میرن تو فکر....

سالها از پی هم گذشتند و این دومین سالی است که من هم غرق در افکار می شوم..به گذشته و به آینده و همه جا فکر میکنم و وقتی ازم می پرسن به چی فکر میکنی مثل همه میگم هیچ چیز.واقعیتش هم همون هیچ چیزه.. چون وقتی بخوای توضیحش بدی انقدر درهم و برهمه که نمیتونی چیزی جز هیچ چیز بگی.. با این همه به جواب سوالم رسیدم..امسال تصمیم داشتم که وقتی شمع تولدم رو فوت میکنم، یه آرزویی هم بکنم، بعد وقتی با خودم فکر کردم، گفتم آرزویی که بخواد تو اوج گرمای سوزان شمع با یه نفس خاموش و دود بشه همون بهتر که اصلا به ذهن نیاد، چه برسه به زبون.

بگذریم...دیگه واقعا احساس پیری میکنم 😀 پس بهتره مثل یه مادربزرگ گرم و سرد چشیده نصیحتتون کنم..

زندگی خیلی کوتاهه..خیلی بی ارزش و گذراست..کاش بیشتر قدر هم رو بدونیم...کاش از دنیا و اموال اون راحت بتونیم دل بکنیم..کاش دلمون دریا باشه بزرگ و بیکران...قلبمون آب باشه زلال و درخشان و انقدر بخشنده باشیم تا خدا هم در حقمون ببخشه..الهی آمین

بد قول نیستم

سلام.

می دونم قرار بود که تو وبلاگ آزمون های کلاسی رو بگذارم، ولی نگذاشتم.

بد قول نیستم، تنها دلیلش اینه که دیگه برگه طراحی نمی کنم و از یک سری کامل از آزمون های آماده که مطابق با بودجه بندی هست استفاده میکنم. بحث تنبلی نیست، سرم شلوغه و پایه ششم هم که پر از فعالیت و... است.

امروز یکی از دوستانم سر همین مسئله من رو می زد... جالبه که تقریبا بیش از دو ساله همدیگر رو ندیدیم. می گفت من از اول سال منتظرم از آزمون های تو استفاده کنم.

خلاصه که شرمنده، البته همه چیز به پایان نمیرسه و به زودی از هنرهای هنرمندان کلاسم رو نمایی می کنم.

تاییدیه وزارت آموزش و پرورش

سلام.

بعد مدتها با خبر خوب اومدم

کتاب مجموعه داستانهای الفبا که معرف حضورتون هست ، بالاخره تاییدیه وزارت آموزش و پرورش رو گرفت و میشه بدون هیچ منع قانونی تو کلاس ازش استفاده کرد.خداروشکر.

البته این قضیه واسه مهر ماهه ولی من الان دیدم که تو سایت هم ثبت شده.

میتونید برید و پیگیری کنید.

دفتر انتشارات و تکنولوژی آموزشی

مقاله آموزش ابتدایی و نحوه مدیریت کلاس درس

سلام. وقت بخیر همراهان سرمشق

به درخواست یکی از دوستان مقاله ای کوتاه در مورد آموزش ابتدایی در این پست گذاشتم.