نمادین یا واقعی !

کنار هم هستیم اما نمادین... واقعا چرا؟ مگر نه اینکه یلدا یعنی قدر همدیگر رو بدونیم .. یعنی فرصتی پیدا کنیم برای محبت کردن، برای صله رحم، برای اینکه به کوچکتر ها یاد بدیم که با هم مهربون باشن و به بزرگتر ها  احترام بگذارن، برای اینکه همه تو خونواده ها یاد بگیرن تا هوای هم رو داشته باشن ولی همش نمادینه... اگه ببینیم کسی کمکی نیاز داره عمرا بهش کمک کنیم، اگه ببینیم پیرمردی داره بار سنگین به دوش میکشه اوج همدردیمون یا یه عکس ازش و گذاشتن پست تو اینستاگرام و هشتک .... یا اظهار تاسفه و سری تکون دادن تازه اونم بصورت نمادینه... اگه ببینیم بیماری به پول برای تهیه دارو نیاز داره میگیم حالا من کمک بکنم یا نکنم که فرقی نمی کنه، بگذار بقیه کمکش کنن ... و خیلی مثال های دیگه که همه می دونیم

کاش به جای این همه ولخرجی و ... بیایم دست یک بینوایی رو بگیریم، نمی گم کسی شادی نکنه، نمی گم یلدا نگیریم ... حرفم اینه انقدر نمادین نباشیم و واقعی باشیم.. همین.

یک روز بخصوص

همیشه برام سوال بود که چرا بعضی تو اون روز بخصوص یهو غرق در افکارشون میشن و بعد که رشته افکارشون پاره میشه، یه لبخند مصنوعی تحویل جمع میدن و دوباره زیرپوستی میرن تو فکر....

سالها از پی هم گذشتند و این دومین سالی است که من هم غرق در افکار می شوم..به گذشته و به آینده و همه جا فکر میکنم و وقتی ازم می پرسن به چی فکر میکنی مثل همه میگم هیچ چیز.واقعیتش هم همون هیچ چیزه.. چون وقتی بخوای توضیحش بدی انقدر درهم و برهمه که نمیتونی چیزی جز هیچ چیز بگی.. با این همه به جواب سوالم رسیدم..امسال تصمیم داشتم که وقتی شمع تولدم رو فوت میکنم، یه آرزویی هم بکنم، بعد وقتی با خودم فکر کردم، گفتم آرزویی که بخواد تو اوج گرمای سوزان شمع با یه نفس خاموش و دود بشه همون بهتر که اصلا به ذهن نیاد، چه برسه به زبون.

بگذریم...دیگه واقعا احساس پیری میکنم 😀 پس بهتره مثل یه مادربزرگ گرم و سرد چشیده نصیحتتون کنم..

زندگی خیلی کوتاهه..خیلی بی ارزش و گذراست..کاش بیشتر قدر هم رو بدونیم...کاش از دنیا و اموال اون راحت بتونیم دل بکنیم..کاش دلمون دریا باشه بزرگ و بیکران...قلبمون آب باشه زلال و درخشان و انقدر بخشنده باشیم تا خدا هم در حقمون ببخشه..الهی آمین

بد قول نیستم

سلام.

می دونم قرار بود که تو وبلاگ آزمون های کلاسی رو بگذارم، ولی نگذاشتم.

بد قول نیستم، تنها دلیلش اینه که دیگه برگه طراحی نمی کنم و از یک سری کامل از آزمون های آماده که مطابق با بودجه بندی هست استفاده میکنم. بحث تنبلی نیست، سرم شلوغه و پایه ششم هم که پر از فعالیت و... است.

امروز یکی از دوستانم سر همین مسئله من رو می زد... جالبه که تقریبا بیش از دو ساله همدیگر رو ندیدیم. می گفت من از اول سال منتظرم از آزمون های تو استفاده کنم.

خلاصه که شرمنده، البته همه چیز به پایان نمیرسه و به زودی از هنرهای هنرمندان کلاسم رو نمایی می کنم.