یک روز قورباغه ای
زمین و آسمان بهشته😍... ماه ماه اردیبهشته😍..
هر معلم کلاس اولی الان دغدغه جشن الفبا داره ولی من تو این مورد اصلا نگرانی ندارم. حالا در ادامه میگم چرا....
آغاز ماه اردیبهشت رو با جوجه های کلاسم با تدریس جذاب نشانه غ شروع کردم. باسواد شدن بچه ها خیلی خیلی اتفاق قشنگیه. همین که میتوانن بخوانن و بنویسن برای یک معلم خداقوت حسابی هست.
اکثر تدریس های من همراه یک کاردستی از نشانه ای هستن که قراره یاد بگیرن و امروز قرعه به نام قورباغه افتاد. 🐸🐸 بخاطر همین میگم من دغدغه جشن ندارم. چون روزهای سال تحصیلی رو با بچه های کلاسم انقدر شاد و خوشگل گذروندیم که نیازی به ثبت خاطره ای قشنگ تر باقی نمی مونه. البته که صد در صد جشن الفبا رو خواهیم داشت.
با تمام خستگی ها باز هم تنها کاری که حالم رو خوب میکنه و بهم انرژی میده وقت گذاشتن برای جوجه های کلاسم و شاد کردن اونهاست.
حیف بود در روز نوشت های وبلاگ تصویری از جوجه هام و قورباغه هاشون نباشه ولی بازم نمیشه😂
پ ن: روزهای آخر سال هست و فقط یک نشانه تا پایان کتاب فارسی فاصله داریم و از همین حالا سخت دلتنگ خنده ها و بازیگوشی های بچه های کلاسم..
پ ن ٢: از اونجایی که در فضای مجازی امکان انتشار تصاویر دانش آموزان رو نداریم مجبور به سانسور چهره ها شدم😐 من آینه تمام نماشون هستم.. 😅
