سوگ

 

 

 «سوگ» ، اتفاقی که همه ما در طول زندگی ناگزیریم که باهاش مواجه بشیم.

رو در رویی با واقعیت و چگونگی عکس العمل در برابر اتفاقات ناخوشایند مهارتی هست که باید آموخته بشه. البته که خیلی از ماها در بحران ها تمام آموزش ها رو فراموش می کنیم ولی در کل در اختیار قرار دادن اطلاعات به بیانی ساده، بخشی از زندگی منه..

سوگ، از دست دادن هر شخص یا چیزی میتوانه باشه..عمده ترین آن فراق همیشگی از عزیزانی هست که نسبت به آنها تعلق خاطر داریم.

• در اولین مرحله که برای هر فرد عزاداری ممکنه رخ بده انکار واقعیت هست. اینکه اصرار به زنده بودن شخص داره و نمی خواد قبول کنه که عزیزش برای همیشه ترکش کرده.
• در دومین مرحله خشم رو بروز میده، این خشم میتوانی به صورت عصبانیت از کسانی اطرافش هستند بروز کند، یا اینکه به صورت خود زنی کردن خودش رو نشون میده و در حالت آخر عصبانی بودن از متوفی. سوگ اتفاق عجیبی است و بروز هر کدام از این حالت ها دور از انتظار نیست.
• در سومین مرحله چانه زنی رخ می دهد. ( اگر زنده بشی دیگه اذیتت نمی کنم، قول میدم به حرفت گوش بدم، اگه زنده بشه کل زندگیم رو خیرات میدم..) این جملات و جملات مشابه رو از عزاداران بسیار شنیده ایم. در این مرحله که حد واسط انکار و واقعیت هست، شخص همچنان امیدوار است که عزیز از دست رفته برگردد و مدام به خداوند التماس می کند. این مرحله دوراهی بزرگ انکار و واقعیت است. 
• در مرحله چهارم افسردگی رخ می دهد. آرام شدن ناگهانی از علائم شروع این مرحله است. این مرحله دقیقا بعد از تدفین شخص متوفی رخ می دهد. در زبان عامه، این بخش را به سردی خاک و... ربط می دهند ولی در علم به عنوان افسردگی بیان می شود. در این مرحله عزاداران را نباید تنها گذاشت و سعی در تخلیه هیجانات منفی و احساسات غم و اندوه داشت. بودن در جمع و عدم تنهایی به راحتی می تواند سلامت عبور از این مرحله را تضمین کند.
• مرحله پنجم و نهایی پذیرش هست. این مرحله به این معنی نیست که دیگه شخص غمگین و ناراحت نیست، خیر، در واقع در این مرحله عاقلانه با از دست رفتن عزیزش کنار آمده و هر وقت دلتنگ شود به راحتی اشک می ریزد و بعد به زندگی عادی بر می گردد.

نکته خیلی مهم اینه که اگر کسی مراحل سوگ رو به ترتیب پشت سر نگذاره دچار آسیب روانی میشه.

اگر در اطرافیان جهش را در مراحل ناظر بودید، حتما به همراه شخص سوگوار به یک روان شناش یا مشاور مراجعه کنید.

 

این پست با احترام تقدیم میشه به مادربزرگ مهربانم که دو هفته از آسمانی شدنش می گذرد.

روحت شاد مامان بزرگ نازم.

پ ن: از صبح فشار سنگینی روی قلبم حس می کنم. یه حال بی قراری عجیب. مثل موقع هایی که منتظر یه اتفاق هستی و نمی دونی کی رخ میده و نتیجه اش چی میشه.. 

از صبح کلافه بودم. وقتی به تقویم نگاه کردم داغم تازه شد. امروز 14 روز از فوت مادربزرگ مهربانم میگذره و دقیقا روز پنجشنبه این حال بهم دست داد. مادربزرگ مهربانم، خیلی خیلی دلتنگت هستم و از خداوند برای روحت آرامش میخوام.

روح همه رفتگان شاد، یادمون باشه امروز منتظر دعای خیر ما هستن، پس دریغ نکنیم تا شاید توشه ای برای خودمون هم باشه.

این پست در وبلاگ سرمشق بمونه.. شاید روزی من نباشم و این پست من رو براتون یادآوری کرد و صلواتی نصیبم شد.