چه کنیم فرزندان ما لوس نشوند.

خواسته هایش حد و اندازه ندارد. از صبر و حوصله هم خبری نیست. کافیست چیزی را بخواهد و برایش فراهم نشود. زمین را به آسمان می دوزد. با همسالانش هم کنار نمی آید و همه چیز را برای خودش می خواهد. قهر و بهانه گیری هم که برنامه روز و شب اوست. به این بچه می گوییم لوس.

واقعاً چه چیزی بچه های ناز و دوست داشتنی را تا این اندازه نچسب و بد اخلاق می کند. سر نخ را باید در گوشه و کنار رفتارهای خودمان جست و جو کنیم.

چه کنیم فرزندانمان لوس نشوند؟

1- وقتی مشکلات زندگی دیگر جایی را برای تحمل نق زدنهای بچه باقی نمی گذارد ترجیح می دهیم هر چه میخواهد فوراً برایش مهیا کنیم تا غائله بخوابد. گاهی هم به یاد محرومیتهای دوران کودکی خودمان تصمیم می گیریم بهشت را برای فرزندمان از آسمان به زمین بیاوریم. مهمترین دلیل لوس شدن بچه ها همین اشتباهات به ظاهر کوچک است.

2- در اجرای مقررات در خانه مهربان و قاطع باشید. نه عصبانی بشوید و نه کوتاه بیایید. البته زیاد مقرراتی بودن هم خوب نیست و بچه را لجباز و سرکش می کند . پس مقررات خشک و دست و پا گیر را کنار بگذارید ولی در اجرای قوانین ضروری کاملاً مصمم باشید و به هیچ وجه کوتاه نیایید.

3- از “نه” گفتن نترسید. تحمل “نه” شنیدن هم یک مهارت است. این مهارت را باید در کودکی آموخت.

4- انتظار تلخ است اما مایه رشد شخصیت کودک است. در یک سال اول زندگی فوراً به نیازهای کودک رسیدگی کنید اما در سالهای بعد او را حتی برای یک لیوان آب مدتی منتظر بگذارید. زمان انتظار را متناسب با سن و سال کودک افزایش دهید. در 5 سالگی می توانید او را برای به دست آوردن عروسک پشت ویترین ماهها منتظر بگذارید.

5- اطرافیان و بخصوص پدر بزرگها و مادربزرگهای مهربان هم بهتر است خودشان را با پدر و مادر کودک هماهنگ کنند.

6- تک فرزندی هم گاهی (نه همیشه) زمینه مساعدی برای لوس شدن بچه است.

نویسنده: سیدمهدی خدایی