پرواز به گذشته

نمی دونم چی شد که به ناگاه به گذشته پرواز کردم.حدودای سال۷۷شایدم ۷۸،مطمئن نیستم.یادمه که خیلی بچه بودم.اکثرا جمعه ها وعده ناهار خونه ما بود چون پدرم تو شهر دیگه ای شاغل بود و معمولا حوالی ساعت ۳ بعد از ظهر می رسید خونه و فقط جمعه ها بود که همگی با هم سر یه سفره ناهار می خوردیم. اون جمعه هم اومد. مادرم آبگوشت گذاشته بود، غذای مورد علاقه اش بود.خب بنده خدا پیر بود و آبگوشت رو هم راحت تر می تونست بخوره. همه دور سفره نشستیم و منتظر پدرم بودیم. مادرم بهمون یاد داده بود که حضور بزرگتر سر سفره برای صرف غذا مهمه پس بی احترامیه قبل ایشون شروع کنیم.در همین حین پدرم نشست و همگی مشغول شدیم.یادمه من مادربزرگم رو خیلی دوست داشتم.جمعه ها که میومد خونمون خیلی خوشحال میشدم.بعد ناهار همیشه همراهش تا خونشون می رفتم.آخه پیر بود و باید مراقبش می بودیم‌.خونشون زیاد از خونمون دور نبود.بخاطر همین بدون درنگی همراهش می رفتم.وقتی می رسیدیم به اصرار من رو می برد خونه.یه خونه کوچیک ولی گرم و صمیمی.یه کرسی وسط هال، رو دیوار پر عکس از پسر هاش و نوه هاش یه کمد دیواری و... . برام کشمش با نخودچی میاورد تا تو میسیر خونه بخورم و سرگرم شم.همیشه هم به زبان ترکی می گفت «بهت دارم تو راهی میدم تا مشغول باشی». وقتی بر میگشتم دلم می گرفت.دلم می سوخت که چرا باید تنها باشه.کاش میشد بیاد خونمون.یادمه تو راهی هام رو نمی تونستم بخورم چون بغض شدیدی مثل الان گلوم رو گرفته بود.

مهمون جمعه ها مادربزرگم بود که سال ۸۱ از پیشمون رفت.هنوز دلتنگشم.نمی دونم چطور شد که پرنده خیالم به اون روزا پرواز کرد، نمی دونم. فقط از خدا میخوام که همه رفتگان رو مورد رحمت خودش قرار بده.الهی آمین.